22 de julho de 2013

{2007/10/07} "En mia Vereco, tago kaj nokto estas Unu, supro kaj malsupro estas Unu, eno kaj ekstero estas Unu, hieraŭ kaj morgaŭ estas hodiaŭ, Ĉi-tie kaj Nun por Esti, simple Esti". - Kaj se mi avertis vin ke la renkontiĝo estis antaŭdirita? Ke la kreado de la Patro devas fandiĝi kun Li kaj tiel rekrei la ekspansion de Lia Universo? Tio estas granda ideo, ĉu ne? Granda renovigo estas implica, ĉu ne? Kial ni persistas daŭrigi malekziston kiam la tuta Ekzisto atendas nin? La ĉefa danĝero de materio estas la iluzio de ĝia portempa ekzisto. Kaj nematuraj spiritoj daŭre alkroĉiĝas al tiu ideo, pro la timo de estingiĝo. Ili ne sukcesas ekvidi realon nek tuŝebla, nek videbla. Ĉu urbo ekzistas pro ĝiaj konstruaĵoj kaj stratoj? Aŭ dank'al la urbeca ideo ĝi enhavas? Kiel Dom Bosco povis vidi tiom da ŝanco kie nenio ekzistis krom nekultivitaj kampoj? Iru ni renkonti la plej grandan inspiron de la homaro, ĝia pli granda riĉeco: evoluigi la Eston, saltante se necece. Ŝanĝo semita en niaj koroj, la plej fervoran alvolon homo faris ĝis nun. Sin vidi en plena Lumo kaj Gloro! {Kroniko 142}

Nenhum comentário:

Postar um comentário